Het is stil aan de overkant....

De mannen achter mij maken een hoop herrie.. een ander rookt en het stinkt smerig. Het zou gewoon verboden moeten zijn, roken op het voetbalveld terwijl kinderen hun spel spelen. Ik zie naast mijn slipper nog een paar uitgetrapte sigaretten in het gras en zie overduidelijk dat mister X niet de enige schoorsteen hier is. 

Het luidruchtige gejoel gaat verder achter mij want de enthousiaste papa's kunnen het niet laten om hun winnende kroost nog wat aanwijzingen te geven, aan te sporen of even enorm goed te vertellen wat ze moeten doen en hoe ze het gedaan hebben. Ik weet niet hoor... maar papa's, die vanmorgen achter mij stonden, kunnen jullie niet gewoon beter een eigen teampje samenstellen, een bal meenemen en lekker zelf een potje gaan voetballen? Ik kijk er al naar uit om te gaan kijken hoe jullie dat gaan doen.

Daar kun je mij voor wakker maken :-)

Haar ogen, ik zie ze stralen. En als het zover is dan weet ik dat ze het ook echt meent. Het gaat om een lekker broodje midden in de nacht. En aangezien onze tante een nachtbrakertje is is het hele plan totaal geen probleem. En nu realiseer ik mij weer dat ik beter op mijn woorden moet letten. Wat smaakte dat broodje toch heerlijk, nee niet alleen dat, het broodje was gewoon verrukkelijk!!

Het was vanmiddag aan tafel. De hele ochtend hebben ze een heerlijke ochtend gehad op de bijbel vakantieclub. Zagen en timmeren! Eindelijk mocht mijn jongste schatje dit jaar meedoen met dit onderdeel! En dan is het natuurlijk na zo hard werken heerlijk thuis komen als mama toch even iets lekkers op tafel zet. En daar lagen ze dan op onze borden. Een broodje met file american en niet te vergeten een gekookt eitje daar bovenop. Wat kunnen we daarvan genieten! Dan doe je als moeder wel eens van die figuurlijke uitspraken waarvan je pas daarna realiseert dat je dat beter misschien niet had kunnen zeggen. Letterlijk en figuurlijk hoe hou je dat als kind soms echt even goed uit elkaar?

''Echt dit broodje is zo ontzettend lekker, daar kun je mij echt midden in de nacht wel voor wakker maken!!!''

Christelijke puberouders

Er bestaan best al een aantal groepen waarin jonge Christen ouders samen zoeken naar een weg waarin ze hun Christelijke identiteit proberen vorm te geven als het gaat om het opvoeden van jonge kinderen. Nu ik zelf moeder mag zijn van twee lieve pubers merk ik dat het zoveel anders is dan de jongste kinderen! Prachtige lachwekkende momenten maar soms ook heel ingewikkeld. Ik kon geen groep vinden met daarin een ontmoetingsplek voor Christelijke puber ouder(s)

Vandaar dat ik een groep heb geopend om als ontmoetingsplek te dienen voor deze doelgroep.               

Als je kind de puberleeftijd bereikt kom je als ouder(s) in een hele nieuwe fase terecht. Een mooie fase die pubertijd maar soms ook zeer uitdagend! Deze groep is bedoeld voor alle Christen ouders die een kind(eren) hebben in de pubertijd. Voel je vrij om vragen te stellen, leuke momenten te delen, advies te geven en elkaar bij te staan als je even geen raad weet met je lieve puber. 

Klik op de link hieronder om naar de groep te gaan:

facebook groep Christelijk puber ouders

De groep is een besloten groep waarin je je moet aanmelden om de berichten te kunnen lezen.

Het complete interview uit de Libelle

Alweer een paar weken geleden werden we verrast met het interview in de libelle. Nooit geweten dat we zelfs op de voorkant zouden komen! Wowie wat een knappe kinderen heb ik toch. Ja sorry mag ik dat zeggen? Ik ben gewoon reuze trots op ze en kan het wel van de daken schreeuwen hoeveel ik van ze houdt!

Nu we alweer een paar weken verder zijn en het tijdschrift als het goed is niet meer in de winkel ligt zet ik het hele artikel met foto's online. Misschien zijn er nog mensen die het willen lezen. De reacties achteraf waren enorm verwarmend en heeft ons erg goed gedaan. De ene keer midden op straat van wildvreemden de andere keer een berichtje via sociaal medium. Iedereen ontzettend bedankt voor alle vriendelijke woorden. Hoe anders was het vijf jaar geleden toen we aan het begin stonden van deze reis. Ik wist dat God een plan had en dat dit Zijn bedoeling was. Ik wist het al voordat we toestemming kregen. Nadat we toestemming hadden gekregen en het vertelde aan de buitenwereld twijfelden sommigen er sterk aan hoe je voor vijf onbekende kinderen kon gaan zorgen. De één overtuigd van Gods macht de ander alleen berekenen dat dit op menselijke kracht zou gaan. Het klopt ik zou ook niet weten hoe we het in ons eentje hadden moeten doen. Maar we hoefde het niet alleen te doen. Gods plan, Gods kracht, Gods hulp. 

Het was voor ons ook bijzonder om op deze manier ons verhaal verwoord te zien. Niet dat er niet genoeg over geschreven is, ik denk dat ik ondertussen vanuit een privé blog wel tien boeken vol kan schrijven. Maar het was bijzonder mooi om met de mensen samen te werken die het in beeld en woord zo hebben weten neer te zetten dat het echt ons verhaal is. Yvonne, Ronald en Brenda ontzettend bedankt! Ook is het bijzonder om te horen dat ons verhaal mensen raakt. Soms sta je daar niet echt bij stil. Je wordt weer even stil gezet hoe bijzonder een levensreis kan zijn. Een reis vol hoogte en diepte. Een reis zo intens en levensveranderend. Zo heeft ons verhaal altijd al geheten: 

Een bijzondere reis naar Nicaragua 

Niet wetende dat die reis ooit een plekje zou krijgen in ''Mijn reis'' van de Libelle.

En waar ik ook zo blij mee ben is dat ons geloof een plek heeft gekregen in het tijdschrift. Zonder dat dan was het ons verhaal niet geweest. Hij is alles, Hij is mijn adem mijn lied, Hij is mijn lief, Ons begin en eind, Hij is degene die kracht geeft als het soms even niet meer gaat, Hij is degene die ons en onze kinderen samen heeft gebracht en een plan heeft met ons gezinsleven. Als ik achterom kijk en zie hoe groot de leiding van God was en is in ons leven kan ik er niet meer omheen dat deze reis zo moest zijn. Ik heb het altijd al gezegd zelfs voordat we naar Nicaragua konden vertrekken. Voordat we überhaupt van ''honderd en één mensen'' toestemming kregen om te gaan. God had me al heel sterk het gevoel gegeven dat dit zo moest zijn. Nu vijf jaar later en terugkijkend op de reis, en ons gezinsleven de afgelopen vijf jaar, kan ik alleen maar zeggen: Hij was erbij!

Interview in de Libelle

En opeens ligt hij daar in de winkel! 

De Libelle waar ons interview in staat!

Onze jongste schatten zijn al een tijdje geleden jarig geweest. Het is toch echt heel erg dat mijn lieverdjes nog steeds niet hun verjaardagsfeestje hebben gehad. De dagen en weken vliegen dit jaar echt voorbij! (Hmmm net zoals verleden jaar en dat jaar daarvoor en.... )  Met de zomervakantie in aantocht heb in mezelf toch echt wel een ultimatum gesteld...  Aangezien het weer de afgelopen week zo super mooi was dacht ik nu is HET moment! Ondanks dat het allemaal echt super kort van te voren is lijkt het erop dat alle kinderen kunnen komen! Vandaag het feest van onze twee jongste mannen en morgen het feest van mijn '' kleine'' grote meid.

Snel race ik met mijn wederhelft de winkel door om te zorgen dat de laatste boodschappen nog gehaald worden. Het schap van de knakworsten hamsteren we bijna helemaal leeg en voordat ik naar de kassa wil gaan rij ik even langs het tijdschriftenvak. Afgelopen week kreeg ik al een heel leuk berichtje van iemand op Face Book die had gezien dat we in de Libelle zouden komen. Ik had er nog geen idee van wanneer we er precies in zouden komen en wilde het toch wel even met eigen ogen zien dat er nu al een melding in het blad stond voor de volgende Libelle. Ik kijk in de Libelle en zie opeens mezelf levensgroot afgebeeld! Haha dat is wel even een hele grappige confrontatie, naast me staat een vrouw en ik moet oppassen dat ze niet ziet dat ik opeens begint te blozen. Snel blader ik er door heen en bij elke bladzijde die ik verder kijk krijg ik het steeds warmer. Klaas komt aanlopen en is ook verrast. Aangezien we het eigenlijk vreselijk druk hebben om alles nog op tijd klaar te hebben voor het partijtje, en echt geen tijd hebben om in de winkel te blijven staan, nemen we het tijdschrift gelijk maar mee met de lading boodschappen.

We racen naar de kassa en gaan snel weer naar huis toe. Natuurlijk kunnen we het niet laten om thuis nog weer even door de bladzijden heen te bladeren. We eten snel een heerlijk broodje en zetten dan alle spullen voor het feestje klaar. Als alle kinderen uit school komen is het hier een heerlijke bedrijvigheid! En de hele Libelle.. tja die ben je op zo'n moment helemaal compleet vergeten. Het tijdschrift staat ons mooi aan te staren op de piano. En wij genieten van alle kinderen die aan de volle tafel zitten. De hele groep zingt een verjaardagslied en cadeautjes worden uitgepakt. De blijdschap straalt vanaf alle gezichten de keuken binnen en ik slaak een diepe zucht van geluk.

Hoezo breek je nek niet  :-D

Het hele interview staat nu online! 

Hopelijk zijn de foto's leesbaar:

Complete interview uit de libelle

Heerlijk genieten zo'n dagje!

Heerlijk genoten vandaag! Vandaag is het biddag en ben ik met de oudste vier naar Friesland gegaan naar het theater van Simon en Zo. Het prachtige verhaal van de zaaier werd verteld en het is mooi om te zien dat de spelers zoveel passie en vooral geduld hebben om het theater samen met al de kinderen vorm te geven.

 De rest van de middag heerlijk gerelaxt en van het zonnetje genoten. Iris was ook weer blij met zoveel aandacht maar zo snel er beweging in moest komen....
                                                                           
                                                                       .....werd het mevrouw al wel wat teveel...  ;-)


Terug naar huis, ja ik ga het echt wel menen... wie rijdt er weer eens verkeerd bij Joure.... ik dus... geef mij toch echt maar mijn oude vertrouwde big size rotonde terug.....daarna ook nog eens de brug open bij de Afsluitdijk! Maar hoe leuk we stonden helemaal vooraan :-)

@vergeving hoe zat dat ook alweer?

Een klein lief meisje dat veel te laat binnen komt: 

'Mama, het spijt me dat ik zo laat ben...'  

'Lieverd het is goed, maar weet je wat mama erger vond?' 

(Een blik die zegt dat ze dat heel goed weet kijkt me heel lief aan)

'Dat je vandaag zo gevaarlijk dicht bij het water zat'

Terwijl dat lieve kleine meisje heel diep nadenkt, hoor ik opeens met volle overtuiging:

 'Mam, ik vergeef het jou!'

En verbaasd nog over mijn vergeving, die ik net blijkbaar ontvangen heb,

geniet ik van de dikke knuffel die ik van haar krijg.

Wat hou ik toch ongelooflijk veel van mijn kleine wondertje....

***